واژه امت در قرآن کریم ۶۵ بار به صورت مفرد یا جمع آمده است.
در قرآن امت به معنی مردم و یا عده‌ای از انسانها که با یکدیگر
پیوند دینی دارند، آمده، و در حدیث که بارها به صورتهای (امت
محمد)، یا (امتی) (از زبان پیامبر)، یا (اُمَم) وارد شده، به معنی
جماعتی به کار رفته است که از یک پیامبر پیروی میکنند. (اُمَم)
نیز به معنی اقوام پیشین و ملتهایی که خداوند برای آنان پیامبری
گسیل داشته، به کار رفته است.
به هر حال، امت افزون بر مفهوم دینی خود، میتواند به مفهوم
همبستگی زبانی، فرهنگی، طبیعی، یا نژادی،… نیز باشد. حال این امت
اسلامی با تمام تفاوت دیدگاه هایی که دارد، نقاط مشترکی هم دارد که با
پافشاری بر آنان می توان امت واحد اسلامی را تشکیل داد. قدرتی که بتواند در
برابر زیاده خواهی مستکبران عالم همچون آمریکا و اسرائیل مشت محکمی باشد،
که این مهم نیازمند وحدتی یکپارچه میان تمام گروه های اسلامی است.
در این پست قصد داریم که وحدت را از سه منظر؛ آیات و روایات، وحدت از دیدگاه بزرگان و از دیدگاه عقل و منطق بررسی کنیم…
